Leven op wielen

De reis naar de reis

Steven en ik hebben nog nooit zo’n mooi “kantoor” gehad, buiten bij het Oste Café. Het café is dicht, maar de wifi is aan en je mag hier gewoon zitten met je voeten in het zand en even lopen naar de rivier, hier vlak naast, voor een momentje pootje baaien. Hier aan de picknicktafel kom ik na wat werk, weer toe aan schrijven. Over de reis. Over de reis naar de reis. 15 juli zijn we vertrokken. De weken hiervoor waren vol. Afscheid nemen van mijn werkplek, de jongeren en collega’s. Ik voel mij warm uitgezwaaid hier, op afstand zal ik nog wat voor ze betekenen als zzp’er. Ook ben ik nog “even” afgestudeerd als Shiatsu therapeut in juni, trots dat dit is gelukt! Steven nam met pijn in zijn hart afscheid van de band waar hij gitaar in speelde. Samen namen we afscheid van ons huisje in Heerenveen en brachten onze poes naar mijn ouders.
Begin juli hebben we nog een heerlijk festival weekend neergezet samen met vrienden, voor nieuwsgierigen: Het Let’s Start a Fire festival, volgend jaar editie 2023, nu al zin in! Na het festival hebben we nog tijd met vrienden, familie en Dana de poes doorgebracht. De dag voor vertrek hebben we nog het laatste lak- en schilderwerk gedaan. Het plafond is van grijs naar zachtgroen omgetoverd. Echt een huisje op wielen, is de bus nu geworden. Met plantjes, foto’s en schapenvachten. Hoewel we soms zin hadden om te ontsnappen aan alle reuring (“let’s gooo already!”) zijn we heel dankbaar voor afgelopen tijd. Vol met drukte en loslaten, maar ook vol met liefde. De tijd nemen is belangrijk, iets wat we volgens mij nog veel meer gaan ontdekken op reis.

Waar de reis ontstond

Waar begon deze reis ook alweer? Het begon met twee avontuur-zoekenden en gezamenlijke passies voor natuur en groei. Begin dit jaar zijn we gaan delen over onze dromen. Een jaar lang reizen, een simpeler leven ervaren en onderzoeken. Dit omdat wij een sterk gevoel hebben dat dit ‘simpeler leven’, niet alleen bij ons, maar ook deze tijd past waarin we ons met z’n allen bevinden. 

In het kader van “versimpelen”, hebben we onze documentaire plannen kleiner gemaakt. We delen video’s op YouTube over ons proces m.b.t. het busleven en brengen daarbij anderen aan het woord die we tijdens de reis tegenkomen met hun persoonlijke kijk op “de basis”. En wie weet, wordt dat nog eens een documentaire!

Ik voel me enthousiast om mensen te gaan horen over wat nou voor hen de basis is van het leven. Ook zullen we vragen hoe anderen een ‘droomplek’ voor zich zien. Dit ter inspiratie, omdat wij deze droomplek graag op aarde willen brengen of vinden samen met anderen. Een plek waar natuur weer vanzelfsprekend bij ons hoort en waar we samen onze passies kunnen delen. Vóóruit naar de basis.

Wennen aan het busleven

We zijn nu 60 dagen woonachtig in de bus. De reis begon in NL en als eerst zijn we de grens over naar Duitsland gegaan. Eitzmuhlen, Selsingen, Zeven, Delve, Sankt Peter Ording, Husum, Otterup en Lövestad zijn allemaal plaatsjes die we momenteel hebben aangetikt. Op de eerste plek hebben we ruim twee weken gestaan. Het was goed om rust te nemen en even ‘niks’ te moeten. Door onszelf tot stilstand te brengen, konden we wennen aan de nieuwe situatie. Dat gaat niet zonder hobbels! Steekbeesten (wespen en dazen) die zichzelf opdringen in je ruimte… Steven komt zichzelf soms tegen m.b.t. geduld en de tijd nemen in de bus. Bijvoorbeeld als hij iets nodig heeft uit het onderste krat in de kast om te koken. Ik kom mezelf tegen op gebied van controle, dit vast willen houden op momenten dat loslaten de wijze keuze zou zijn. Zo zat ik Steven te klieren met vragen als ‘gaan we echt wel de goede kant op?!’ op de fiets. Dus ja, zo leren we en groeien we verder tijdens deze reis. Geniet-momentjes van afgelopen weken waren de eekhoorntjes die we vanuit het hefdak als ware acrobaten de bomen zagen beklimmen. De huge ass dragonfly die even ‘hoi’ kwam zeggen midden in de bus. Chillen in de hangmat met een boekje. Fietstochten in de omgeving. Even lekker uit eten. De ontdekking van allemaal beestjes die je normaal niet waarneemt. Zwemmen en spelen in de zee en rivieren. Fijne bezoeken bij verschillende adresjes. Het uitproberen van een nieuwe routine, geïnspireerd door Wim Hof. Ademhaling en koude training. En natuurlijk werken bij de rivier bij dat Oste Café… 🙂

Tot zover en zoals ze in Duitsland, Husum zeiden: ‘Bis Gleich!’ Ofwel ‘Tot zo!’ (op die manier voelt de tijd korter dat we elkaar weer treffen – tot de volgende blog – !)

Liefs,

Nynke

0

Geschreven door:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere Posts

Alle Blogs

Deze website maakt gebruik vaan cookies om de ervaring te verbeteren.