Wat een feestje, Steven rijdt me rond op ons terrein in de nieuwe kruiwagen! Weer een nieuw perspectief om alles in me op te nemen. 😜 We leren het land langzaam kennen en er valt nog zoveel te ontdekken!

We hebben je nu gezien in twee seizoenen. In de zomer, kleurige bloemen, steekvliegen, warmte, de rivier gaf verkoeling en was net een speelplaats met de bomen waar we aan hingen. Nu in de herfst, laten de bomen hun bladeren weer los, de lucht is koud en fris en de rivier maakt onze huid rood van de koude prikkels, maar we blijven erin spelen! Het water is tevens een drinkplek voor vele dieren, we zien bijvoorbeeld de voetsporen van een eland, die zijn of haar fysieke verschijning goed voor ons verborgen houdt.

We voeren onze eerste taken uit om je goed te onderhouden. We hebben een composthoopplek gemaakt, zijn begonnen met het weghalen van gras rondom het huis, zodat het natte gras niet tegen het hout aankomt. Fysiek bezig zijn, een composthoop hebben.. “Wat een luxe!” zei ik tegen Steven. Het geeft meer voldoening om zorg te dragen voor ons eigen afval, wetende dat we het straks kunnen gebruiken voor planten, het voedselbos enz… De cirkel wordt meer rond. Dit is denk ik waarom zoveel mensen tegenwoordig opzoek zijn naar een plek in de natuur of eigen boerderijtje. Het terugbrengen van verbinding met de natuur geeft voldoening.

We leren langzaam je omgeving en de mensen daarin kennen. We hebben al kennis mogen maken met verschillende buren, dat is soms een breinkraaklesje Zweeds, maar gelukkig weet Steven al heel wat zinnen te formuleren door zijn geschiedenis hier! Dankbaar zijn we voor de behulpzaamheid van de mensen hier.

Steven en ik zien er naar uit je nog veel beter te leren kennen! En ja, ik weet dat volgens de regels je een “het” bent, maar ik mag graag de ziel erkennen in iets wat voor mij leeft. Alles hier groeit, bloeit, vergaat en begint opnieuw… Als je erover nadenkt is er eigenlijk geen onderscheid. De natuur is in ons en wij zijn onderdeel van de natuur.

Liefs!

Nynke